|
|
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Αναλυτικό Ευρετήριο ΠοιημάτωνΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛ1ΣΜΟΙ (1939)
ΠΡΩΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
ΟΙ ΚΛΕΨΥΔΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ
ΣΠΟΡΑΔΕΣ
Η ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ (1943)
ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ
IV Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝΙΑ
V ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ
ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
(1945)
Α' Εκεί πού πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
Γ' Γι' αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή
Δ' Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
Ε' Ήλιε δεν ήσουν ο παντοτινός;
Ζ' Τα δέντρα είναι από κάρβουνο
Ι' Ήλιος, φωνή χαλκού, κι άγιο μελτέμι
ΙΑ' Κείνοι που έπραξαν το κακό
ΙΒ' Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει
ΙΓ' Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
ΙΔ' Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μες στο αίμα
ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (1959)
Β' Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΡΩΤΟ
Γ' Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σ' εμένα
Δ' Τις ημέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα
γ' Μόνος κυβέρνησα τη θλίψη μου
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
δ' Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή
ς' Ο ποιητής των νεφών και των κυμάτων
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ
Θ' Αυτός είναι ο πάντοτε αφανής δικός μας Ιούδας
Ι' Καταπρόσωπό μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς
ζ' Αυτός αυτός ο κόσμος, ο ίδιος κόσμος είναι
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ
η' Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα
ΙΑ' Όπου, φωνάζω, και να βρίσκεστε, αδελφοί
ΙΓ' Ανομίες εμίαναν τα χέρια μου
θ' Τις νεφέλες αφήνοντας πίσω τους
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ
ι' Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
ΙΕ' Θεέ μου συ με θέλησες και να, σ' το ανταποδίδω
Ις' Ενωρίς εξύπνησα τις ηδονές
ια' Θα καρώ Μοναχός των θαλερών πραγμάτων
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ
ιβ' Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
ΙΖ' Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι
ΙΗ' Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι
ΕΞΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΥΨΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
(1960)
Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ (Παραλλαγή)
ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ
ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ
ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ(1971)
ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ
ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ (1971)
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971)
Ι Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
II Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονταιIII Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
IV Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
V Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούςVI Έχω δει πολλά και η γη μέσ' απ' το νου μου φαίνεται ωραιότερη
VII Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (1972)
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ
Ο ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ
ΟΙ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΤΑ ΑΦΑΝΕΡΩΤΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΡΕΧΤ
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ
ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΕΓΩ
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΡΚΑ
Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΟΡΡΕΣ ΧΕΡΕΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΙΑΣ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΟΡΡΕΣ ΧΕΡΕΝΤΙΑ
ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ (1974)
ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ
ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΩΔΗ
ΜΙΚΡΟΝ ΑΝΑΛΟΓΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ Ν. ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟ - ΓΚΙΚΑ
MOZART: ROMANCE ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ ΑΡ. 20, ΚΥ 466
ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ
Η ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΙ
Ο ΦΥΛΛΟΜΑΝΤΗΣ
ΑΙΩΝΟΣ ΕΙΔΩΛΟΝΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ
VILLA NATACHAΕΛΥΤΟΝΗΣΟΣ (ΚΟΙΝΩΣ ΕΛΥΤΟΝΗΣΙ)
ΑΠΟΣΤΙΧΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΟΡΘΡΟ ΣΤΟ ΑΣΚΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (1978)
Α' ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ
Η ΝΕΦΕΛΗ
Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
ΠΑΤΜΟΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΗ ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑ
THROUGH THE MIRROR
Η ΑΙΓΗΙΣΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΙΑΚΙΖΕΙ
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Η ΕΛΕΝΗΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ
Β' PAX SAN TROPEZANA
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
ΚΑΘΕ ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΜΟΛΟΓΕΙ
Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣΟ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
EAU DE VERVEINE
Η ΑΝΩ ΤΑΡΚΥΝΙΑ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ
ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΚΡΙΔΑΣ
ΥΜΝΟΣ ΣΕ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ
Η ΙΕΡΗ ΕΞΕΤΑΣΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΣΣΙΖΗΣ
ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ(1982)
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ
ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
(1984)
Ολοένα τ' αλόγα μασούν
Κει κατά τα μεσάνυχτα
«Αρτίνη»... «Κλεώπα»
Κάπου κλαίνε και θολώνει
Έβαλα τα βιβλία μου στα ράφιαΛοξά, επιμήκη μάτια
Κει που ανέβαινα το στενό
Ξάφνου, με το που άνοιξα
Βρήκα μια μικρή εκκλησία
Από μακριά την είδα
Ποιος είναι που βροντάει
Όπως μετά την εκπυρσοκρότηση
Μάνα που 'σαι να με δεις
Θα 'ναι κάποιο από κείνα τα σπίτια
Ολοένα σφύριζε ο αέραςΚάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Περασμένα μεσάνυχτα
Βγήκα για νέες πληγές
Σταματημένος όλη νύχταΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΜΑ
Προχωρώ μέσ' από πέτρινα κεριά
Άνοιγε τον αέρα του κήπου
Ανεβαίνω το μαλακό χώμα τηςΣ' όλους το ψιλόβροχο κάτι λέει
Ακόμη βρέχειΒάρος της τρυφεράδας τ' ουρανού
Κάθομαι ώρες και κοιτάζω
Φτάνοντας το βαπόρι μεγάλωσε
Άσπρα σπασμένα τ' ουρανούΚατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες
Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος
Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουνΜέρα τρεμάμενη όμορφη
Σωστός θεός. Όμως κι αυτός
Σαν να μονολογώ, σωπαίνω
ΑΝΤΙΣ ΠΑ ΟΝΕΙΡΟ
Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου
Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας
Καθαρή διάφανη μέραΑΣΜΑΤΙΟΝ
Είναι κάτι νύχτες
Πέφτοντας η ζωή μου
Κάποια καταπακτή θ' άνοιξε
Δύο πόντους πάνω από το έδαφος
Απαλοί κόκκινοι λόφοι
Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτε
Όλα χάνονται
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ (1985)
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Α']
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ
[Ι-VIΙ]III Λοιπόν τριγύριζα μέσα στη χώρα μου
IV Την άνοιξη δεν τη βρήκα
V Θέλω να 'μαι ειλικρινήςVI Ω ναι, μια σκέψη
VII Χείλι πικρόΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [1-7]
1 Έστρεψα καταπάνω μου το θάνατο
7 Τώρα που ο νους απαγορεύεται
ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΤΑΙ [Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΣΑΚΟΣ]
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Β']
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [VIII-ΧIV]
IX «Εχθές έχωσα κάτω απ' την άμμο...»
Χ Ότι μπόρεσα ν' αποχτήσω μια ζωή
XII Από το βότσαλο στο φύλλο της συκιάς
XIII Στις ακρογιαλιές του Ομήρου
ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [8-14]
9 Το 'χεις άραγε συλλογιστεί ποτέ
10 Μιλώ με την υπομονή του δέντρου
12 Λίγο για μια στιγμή να παίξεις
13 Φυλαγμένα μέσα μου για πάντα
ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΤΑΙ [ΑΙΓΙΟΔΡΟΜΙΟΝ]
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Γ]
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [Χ
V-ΧΧΙ]XVI Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό
XVII Και να, καταμεσής της αθλιότητας
XIX Ωραίε μου Αρχάγγελε
XX Ένα βουνάκι αγριολούλουδα
XXI Εκφράζομαι όπως ένα περγαμόντοΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [15-21]
16 Πού να τα πω νύχτα μες στον αέρα
18 Και αφού σ' εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος
21 Και το πιο σπουδαίο απ' όλα: θα πεθάνεις
ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΙΤΑΙ [ΤΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ]
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Δ']
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ΧΧII-ΧΧ
VΙII]
XXII Είναι φορές που βγαίνω στον αέραXXIII Σίγουρα θα πρέπει να 'ταν
XXIV Για όποιον η θάλασσα στον ήλιο
XXV Μια μεταγλώττιση του ήχουXXVI Να προφέρεις την πραγματικότητα
XXVII Άργησα πολύ να καταλάβω
XXVIII Χιλιάδες χρόνους περπατάμε
ΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ
ΟΞΩΠΕΤΡΑΣ
(1991)
ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥ (ΕΝΥΠΝΙΟΝ)
ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ
ΛΥΠΗΣ
(1995)
ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ
(1998)
Tων θεσπέσιων όμηρος
Με κάτι από τη γης οι ουράνιες δυνάμεις
Εγώ στη θέση της Παρθένου θα 'βαζα κληματόφυλλα
Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο
Διαβάζοντας Αθηνά
ερευνασάτω
Φτάσε να συλλαμβάνεις αισθήσεις
Μεγάλα πιθάρια όπως τα ξέρουμε
Μπορεί να φαίνεται παράξενο
Όπως ο στάχυς μεταβάλλει τη σοφία τουΚι ένα δωμάτιο μ' επένδυση θωπείας
Κοιμήσου καραμέλα μου
Κείνες οι ξαφνικές λιακάδες
Άλλ' ο ήλιος τυγχάνει και αργυραμοιβόςΘαυμάσια που τρέχει ο ουρανός
Σε απόσταση παραμένουν στα κλεφτά υπνάκου
Από παιδιά και μόνον φτιάχνεις ΙεροσόλυμαΠέριξ, δεξιά κι αριστερά περιστεριών
Με την προϋπόθεση ότι και οι έννοιες έχουν τη δική τους ύλη
Αν αντέξεις να φανείς αντί ΙώβΚάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ο άνεμος
Μην ανησυχείς
Φθόγγοι Πομπηίας υποχθόνιοι
Μες στον βαθύ ουρανό
Το νερό της ομοιότητας δεν άλλαξε
Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά
Στις σαρανταεννέα ημέρες του χρόνου
Γενού φυτό τριών γενεών και συνάμα παρθένος
Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί
Μια δεύτερη μέρα μέσα στην πρώτη
Α! να 'χα ένα δικό μου αμπέλιΤι εύκρατη που γίνεται η σκέψη
Ν' ακούς αγάλματα πέτρινα
Κι όσα η άμυαλη γραφή σου
Κείνο το εν είδει ρόδου δώρο πού δεν έκανα
Πεύκα. Η λαμαρίνα η ασημιά
Στη βρύση του ύπνου
Της λέπρας πρώτο σύμπτωμα
Φανού πρίγκιπας
Καθ' οδόν βρίσκεις τον Οδυσσέα σου
Εξαποθρησκευμένος ο χώροςΓια να τις φθάσει να λάμπουν
Πιο κοντός απ' τη λύπη του ο άνθρωπος
Όμορφα δειλινά με κομμάτια ΜυκήνεςΣτις Κυκλάδες οι μικρές εκκλησίες
Το πινέλο του ζοφερού
Παρά λίγα σκαλοπάτια
Μην ακούτε τον Armstrong
Οι ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα
Η ελευθερία έχει δύο κοφτερές όψειςΕάν υποθέσουμε για μια στιγμή
Εκείνο που μας χρειάζεται
Μες στους πολλούς γάμους των αρωμάτων
Έχει κι ο νους Λιτόχωρο
Κάποτε νιώθωΑπό τ' αποτυπώματα του ανέμου
αίνιγμα παρθένον εξ αγριάν γνάθων
Με λίγα σπουργίτια
Για να φτάσεις στον οργασμό
Κάθε τόσο μου στέλνουν
Και καλό και κακό γίνεται
Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες
Ύστερα και τα πιο μικρά πουλάρια
Ελεατών ελληνικάΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΣΥΚΙΑ ΣΤΗ ΣΚΥΡΟ Ή ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ
Άμαθος είναι ακόμηΣτον ακάλυπτο χώρο μας στάσιμα τα νερά
Όπως και να το κάνεις
Ελθεδέτε ΚύνθιαΚάθε τόσο μου ξανάρχεται μία σύνθεση
Τράβα μόνος σου ο ίδιος
Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύειςΚι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί
Ω δύσβατη, δύσβατη ζωή
Επειδή και η φύσις δίγλωσση μοιάζει να είναι
Ο καλύτερος αγωγός θερμότηταςΤων καλόγερων ελάχιστες ελιές
Και δύο βυζαντινής τεχνοτροπίας εικόνες
Ο τρόπος να μετράς σύνολα αστερισμώνΟι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα
Να πετύχεις μονόλογο
Σαν ποταμός εξ αίματος εξάδελφος του Ευξείνου
Θα μπορούσε και ο ευγενούς καταγωγής Juan Grís
Αν έφτανε ο άνθρωπος
Κάτι κόκκινο πριν απ' το αίμα
τότε βάλλεται, τότ' επ' αμβρόταν χθον' εραταίΣΤΑ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ
Να ταΐζεις την άνοιξη
Αν είσαι γεννημένος για τα τέτοιαΚαι διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι
Για τα κακά σημάδια υπάρχουν τα καλά λημέρια
Πήρε τα φύλλα κίτρινα ο αέρας
Μάργαρον ύδωρ
Αν ο ύπνος σου είναι κατά το ένα τέταρτο VermeerΤης ευτυχίας ισχύουν όλα τα κρατούμενα μείον
Και η τελειότητα ένας είναι Παράδεισος
Κρίνα, γιούλια και μαγνόλιες
Στα καταστήματα των νεοτερισμών
Κι ένα άστρο που σου κρύβεται
Σύκα της ωρίμανσης στο βυθό του Αυγούστου
Αν θες να ωτακουσθείςΓια κάτι πιθανόν καλύτερο
Χέρι και πέτρα τόσο πλάι
Στο αγώνισμα των πέντε δυσκολιών
Σαν την απωλεσμένη καθ' οδόν μέλισσα
Το κατά λάθος λάθος
Η τρέχουσα ευφυία
Η καταιγίδα που κατά καιρούς ξεσπά
Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο
Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο
Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί
Οι δυνάμεις που απαιτούνται
Κουράγιο χρειάζεται
Αποτελώ ένα εύδρομονΣτον Εύξεινο των δημητριακών
Και μετά που δάκρυσα είδα τα βουνά
Το θαύμα είναι πάντοτε μονογενές
Οι πενταροδεκάρες της ατιμίας
Φορβάδες θέλει το κριθάρι
Αν καταφέρεις να βγάλεις Blake απ' τον Shelley
Αιολεύς έβαινε Δωρίαν κέλευθον ύμνων
Από τις παράνομες σχέσειςΆπαξ και φτάσει να θεωρείται αλάνθαστο ένα χρώμα
Κι αυτό που θα το λέω «αείπηγον»
Αν δεν έχεις κάνει έρωτα ποτέ σου με τα μαθηματικά
Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη
Άσπρα κομματάκια σύννεφο
Ο βήχας του Ιουστινιανού
Και ως γη και ως ώρα
Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά
Όσο πιο ταχύνεταιΜικρή τη λεν παρόλον που μ' αφειδείς ποταμούς
Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις
Με δυο κεράσια ιππαστί στ' αυτιά
Και στον ενεστώτα του αρέσει
Μια εξίσωση από κολοκύθια
Η σκέψη ξεβάφει, ο νους ποτέ
Σ' ένα τετράγωνο αιγιαλού βότσαλο ροζ-βιολετίΑπό την τρέχουσα πραγματικότητα
Η ίδρυση της προσωπικής σου πρεσβείας
Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες
εμοί δ' ολίγον δέδοται
Περιβρέχει με χόρτα τη μισοκαμένη γηςΘέλει τουφέκι ο χρόνος
Από το πορτοκαλί στο κόκκινο
Άδικο κι ανεπίτρεπτο είναι
Κάλλιο να δίνει της γαλήνης προσάναμμα κανείς
Το διαμάντι δεν είναι παρά το προϊόν
Τα ποτήρια του Mozart και του Ηaydn
Όσο πιο κακός καμαρώνεις ότι γίνεσαι
Υπερεκχείλιση στη στεναχώρια
Σε μιαν άλλη διάσταση
Και το ένα σ' άλλο απανωτά κοπάδια
Σε μεσιανό δάχτυλο ο ευφυής διακρίνεται
Και συνήθως πλέον εύδρομος ο ενάντιος
Η ασχήμια δεν άφορα την όραση
Η απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο
Φαντασία ψυγείουΣε όλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα
Γιατί και ο έρως μια θαυματουργία είναι
Τον κορυδαλλό τον ακούς
Της Κρήτης είναι και της Αττικής
Το πλην του ενός με αγγίζει
Και ζηλεύει σμαράγδι
Λιόφυτα λιωτά σε Ιούλιο
Η απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου
Εύφορες που 'ναι οι πεδιάδες
Στριφτά μυτερά κέρατα
Περίσσευμα είχε η τύχη ως φαίνεται
Πολύεδρα του αδάμαντοςΑκόμη και στα βάθη ενός τρομακτικού θορύβου
Όπως η γεύσηΔεν είναι το φως πού σε βοηθεί
Η ομορφιά μπορεί να πουλιέται
Στο μυαλό του καθενός
κείνον, ος Ζεφύρου τεΟλίγου νου η βαθύοργη βροντή
Κι ένα κουρέλι οσμής παλαιού σανού
Η εξ απροσεξίας ανορθογραφία
Το πείσμα είναι υγεία
Στον αγώνα της μικρής ευτυχίας
Έχε το νου σου μην και χαθείΣταγόνα τη σταγόνα ο χρόνος
Από κίτρινο σε κίτρινο
Α, δώστε μου να φάω νεότητα
Μεγάλα δέντρα της γενιάς του Εμπεδοκλέους
Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος
Αν είσαι άμοιρος της λατινικής
Η φθήνια φτάνει κάποτε
Από πραγματικότηταΣε δύο μόνον πράγματα
Τρέφομαι απ' αυτά που οι άλλοι νηστεύουν
Να φωτογραφίζεις αν γίνεται
Ενόσω δεν φτάνει να γίνει στενογραφία
Χρειάζεται και να ντρέπονται
Θάμαρις ερημονίας η ομβρία
Ύδωρ Κολονίας υπάρχει και εκ του φυσικούισοδένδρου τέκμαρ αιώνος λαχοίσα
Αν είναι κάλιον χρυσούΜια χορεύτρια που διετέλεσε χορτάρι
Όσο για τέλος ναι
Όλα φαίνονταιΤων θεσπέσιων όμηρος
Και να! Μια ημικατεστραμμένη Θήρα